Zapowiedź nowego monodramu

Biblioteka Sopocka zaprasza na transmisję projektu „Ja minę” wg prozy i poezji („Opowieść dla przyjaciela” Haliny Poświatowskiej w wykonaniu Małgorzaty Pritulak i Zdzisława Wardejna według scenariusza Andrzeja Bucka w ramach projektu Biblioteka Jednego aktora finansowanego ze środków MKiDN.

Premiera na kanale YouTube Biblioteki Sopockiej odbędzie się 11 grudnia 2020 r. o godz. 17:00.

Premiera spektaklu miała miejsce podczas 6. Festiwalu Filmu Teatru i Książki Kozzi Kobiela Jędrusik 2020.

Para znakomitych aktorów, a prywatnie małżonków – Małgorzata Pritulak i Zdzisław Wardejn zapraszają na widowisko artystyczne pt. „Ja minę...” według poezji i prozy („Opowieść dla przyjaciela”) Haliny Poświatowskiej. Halina Poświatowska była jedną z najbardziej znanych i cenionych poetek polskich XX wieku, a historia jej życia mogłaby posłużyć za kanwę frapującego filmu. Scenariusz do tego widowiska napisał dr Andrzej Buck.

Poświatowska urodziła się w Częstochowie, w rodzinie rzemieślniczej jako Halina Myga. Na jej życie determinujący wpływ miało kilka dni z dzieciństwa kiedy w 1945 roku podczas wyzwalania Częstochowy, rodzice Haliny schronili się w piwnicy. Zimno i wilgoć sprawiły, że dziewczynka ciężko zachorowała, a choroba doprowadziła do powstania nieodwracalnej wady serca. Jej matka, Stanisława Mygowa wspominała w audycji radiowej w 1971 roku: "Halszka uczyła się sama, mogłaby równie dobrze zostać analfabetką. Zachorowała jako 9-letnie dziecko. Jak mogłaby żyć, gdyby nie ciągła ciekawość świata? Nie chciała życia w fotelu, nie chciała życia bezczynnego. Chciała żyć".

Zdzisław Wardejn

Aktor filmowy i teatralny, reżyser i wykładowca. Zadebiutował na dużym ekranie jako członek kontroli radiolokacyjnej na lotnisku w filmie „Przeciwko Bogom” Huberta Drapella. Znany jest z roli Romana Dolnego w popularnym filmie „Och, Karol” oraz jako Prezes „Mutry” Lubin w Piłkarskim pokerze. Jednak największą popularność przyniosła mu kreacja docenta Mariana Wolańskiego w filmach „Kogel-mogel” oraz „Galimatias czyli kogel-mogel 2, 3 i 4”. Sympatię widzów uzyskał także jako Remek w „Komedii małżeńskiej” Romana Załuskiego. W 1997 roku zagrał Kudlickiego w „Nocnym graffiti”. Zdzisław Wardejn często grywa w serialach (np. „Plebania”, „Pierwsza miłość” i inne). W październiku 2010 roku został odznaczony Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Ostatnie role choćby w filmach „Boże ciało” i „Pan T.” sytuują go w gronie najwybitniejszych aktorów ostatnich lat. Ma na koncie wiele ról teatralnych.

Małgorzata Pritulak

Znana jest przede wszystkim z dokonań aktorskich. Z urodzenia warszawianka, w 1970 roku ukończyła warszawską PWST. Grała w filmach, będąc równocześnie aktorką teatralną. Niemal ćwierć wieku występowała na deskach scenicznych prestiżowych teatrów polskich, poczynając od Teatru Wybrzeże w Gdańsku (1970-1974), następnie chronologicznie od roku 1975 była związana z teatrami warszawskimi: Dramatycznym (1975/76), Narodowym (1978/79), Ochotą (1983-85), Nowym (1985-96).

W filmie zadebiutowała w 1969 roku, biorąc udział w kultowej, jak się później okazało, polskiej komedii „Jak rozpętałem drugą wojnę światową” w reżyserii Tadeusza Chmielewskiego (rola Mirelli).

Jej kolejna rola to postać Małgorzaty, żony głównego bohatera Franciszka w fabularno-dokumentalny eseju pt. „Iluminacja” z 1972 roku, w reżyserii Krzysztofa Zanussiego, obrazie entuzjastycznie przyjętym przez środowisko polskiej inteligencji, nagradzanym na polskich i międzynarodowych festiwalach filmowych (m.in. Złoty Lampart na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Locarno). Jedna z kolejnych ról to postać Danki Wisławskiej w obrazie „Jej portret” oraz Krysi w filmie „Chleba naszego powszedniego”. Za obie te role na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w 1974 roku zdobyła ex-aequo Nagrodę za pierwszoplanową rolę kobiecą. Na przestrzeni swej kariery wystąpiła w ponad trzydziestu obrazach filmowych, wśród których jest film z 1974 roku „Wiosna panie sierżancie” i obraz z 2018 roku „Eter” Krzysztofa Zanussiego.

Aktorskiej sferze życia Małgorzaty Pritulak towarzyszy jeszcze inna ważna pasja, jaką jest malarstwo.

Andrzej Buck

Literaturoznawca, dziennikarz, edytor, historyk i krytyk teatru, bibliotekoznawca, animator kultury, doktor nauk humanistycznych. W latach 1993-2008 kierował Lubuskim Teatrem w Zielonej Górze. Pracował w Instytucie Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej Uniwersytetu Wrocławskiego (także Uniwersytecie Zielonogórskim). Autor i współautor książek: Lubuski Teatr w latach 1972–2003. Dokumentacja (2003), Teatr w mieście bez teatru (2008), Teatr Drewniana Kurtyna Żarskiego Domu Kultury (1978-2008) (2008), Antologii lubuskiego dramatu (2013), Czasopisma literackie młodych i dla młodych po roku 1945 (2019), Teatr małej Ojczyzny. Szkice do dziejów Lubuskiego Teatru (2020, współautor: Nowe technologie i nowe przestrzenie (2018), Miejsce spotkań. Biblioteki jako przestrzeń społeczna (2019),Wiedza, gust, kompetencje. Kultura literacka, teatralna, czytelnicza i cyfrowa we współczesnej bibliotece (na przykładzie województwa lubuskiego)2020.